Księżna de Clèves, autorstwa Marie-Madeleine de Lafayette, jest - jak dotychczas - jedyną siedemnastowieczną francuską powieścią psychologiczną, z którą polski czytelnik miał możliwość się zapoznać, dzięki tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego z 1927 roku. Tymczasem to nie jedyny utwór narracyjny francuskiej pisarki, a ona sama nie jest jedyną reprezentantką pisarstwa kobiet w siedemnastowiecznej...
Wężyk Franciszek (1785-1862), stryj W. Wężyka, dramatopisarz, poeta, prozaik. Wybitny twórca tzw. klasycyzmu postanisławowskiego, sprzyjający romantyzmowi. 1801-1806 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Księstwie Warszawskim poseł na sejm 1810, członek Konfederacji Generalnej 1812. 1831 senator-kasztelan, członek władz powstania listopadowego. 1838 zamieszkał w Krakowie.
„Wiesław", oparty na motywach podkrakowskiego folwarku, jest obrazem idealnej społeczności wiejskiej, rządzącej się prawami serca i sprawiedliwości.
Najwybitniejszy (przed "Panem Tadeuszem") polski idylla Brodziński nie będący romantykiem przyczynił się do rozwoju literatury romantycznej przez podważanie sztywnych kanonów estetycznych klasycyzmu i odwołanie się do literatury ludowej.
Dzieło Quintusa Horatiusa Flaccusa. Horacy to rzymski poeta liryczny. Twórczość Horacego uważana jest za szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta i wywarła ona znaczący wpływ na poezję europejską.
Wężyk Franciszek (1785-1862), stryj W. Wężyka, dramatopisarz, poeta, prozaik. Wybitny twórca tzw. klasycyzmu postanisławowskiego, sprzyjający romantyzmowi. 1801-1806 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Księstwie Warszawskim poseł na sejm 1810, członek Konfederacji Generalnej 1812. 1831 senator-kasztelan, członek władz powstania listopadowego. 1838 zamieszkał w Krakowie.
Wężyk Franciszek (1785-1862), stryj W. Wężyka, dramatopisarz, poeta, prozaik. Wybitny twórca tzw. klasycyzmu postanisławowskiego, sprzyjający romantyzmowi. 1801-1806 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Księstwie Warszawskim poseł na sejm 1810, członek Konfederacji Generalnej 1812. 1831 senator-kasztelan, członek władz powstania listopadowego. 1838 zamieszkał w Krakowie.
Jean de La Fontaine (1621-1695) – jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, autor blisko 250 bajek. W młodości uczył się mało, dopiero w 22 roku życia zaczął studiować poetów klasycznych. Porzucił pracę i żonę, po czym udał się do Paryża, gdzie znalazł opiekę między innymi nadintendenta Nicolasa Fouqueta i pani Sablière, która troszczyła się o wszystkie jego potrzeby. W 1684 został...
Książka zawiera siedem esejów o śmierci i sposobach jej oswajania i przezwyciężania w różnych epokach i kulturach. Mówi zatem o starożytnych epitafiach rzymskich i właściwym im uobecnianiu zmarłych, o paradoksalnym pojęciu anastasis, za którego pomocą w Nowym Testamencie próbowano opisać dramat Zmartwychwstania, o symbolice vanitas w poezji i sztuce manieryzmu, baroku i klasycyzmu, o artystycznych...
Pope Alexander (1688-1744) to wybitny przedstawiciel angielskiego klasycyzmu. Styl jego dzieł wyróżnia się zwięzłością i przejrzystością. Poglądy teoretyczne na temat poezji przedstawił w Wierszu o krytyce, luźno nawiązującym do Sztuki poetyckiej N. Boileau. Rokokowy poemat heroikomiczny Pukiel porwany jest jedną z najwybitniejszych realizacji tego gatunku w literaturze europejskiej. W poemacie satyrycznym...
"Ballady i romanse" są prekursorską próbą ukazania nowego sposobu patrzenia na świat w literaturze. Stanowią także wyzwanie rzucone piewcom klasycyzmu. Ich doskonałość zapowiada późniejszy geniusz utworów Adama Mickiewicza.
Sonety odeskie to tytuł przyjęty przez historyków literatury dla określenia poetyckiego cyklu dwudziestu dwóch utworów Mickiewicza. Wydane w Moskwie w 1926 r. wraz z Sonetami...
